vrijdag 21 juni 2013

De opstandigheid van een patient met NAH

Let wel, de opstandigheid van MIJN moeder met NAH.


Ze zijn weer terug van vakantie en dus zie ik ze weer regelmatig.
Over de opstandigheid van mijn moeder:

- Alles moet op háár manier
- Als zij ergens heen wil zal dat moeten gebeuren anders wordt ze opstandig
- Ze morst met het eten en als we er wat van zeggen dat ze dichter bij de tafel moet gaan zitten wordt ze boos
- Wij willen dat ze maximaal 2 keer een uitje heeft per dag. Let wel, mijn vader moet haar meestal brengen en halen. (als ze naar de dagbesteding gaat gaat ze met de taxi heen, echter is er besloten dat deze groep mensen persé dan pas 's middags naar huis mogen met de taxi, om 3 uur. HALLO, dat houdt mijn moeder niet vol, dus dan moet mijn vader haar ophalen)
Maar wil ze nóg eens weg die dag moeten wij haar tegenhouden en streng tegen haar zijn. Om haar te beschermen tegen haarzelf.
Dus boos en kwaad op ons.
- Wil ze ergens heen en er is een tijd afgesproken wil ze eerder heen
Daar valt ze dan niet vanaf te brengen en dan weet ze later zelf ook niet meer dat ze eerder weg zijn gegaan.

Zoals afgelopen week. Ze ging 's avonds weg en ik zou mee als ik op tijd terug was van het fietsen. Ze zou 19:00 of 19:15 weg gaan. Was ik bijna thuis tegen 10 voor 7 belde ik maar waren ze al weg.

- Ze wil alles altijd op dezelfde manier, ik ook, dus dat herken ik wel, maar bij haar extremer
- Eten koken, ze zet het vuur zo hoog dat de spetters je om de oren vliegen. Vandaar vaak de verbrande vissticks enzo
- En de hele dag commanderen,
Wil je dit even voor me doen, wil je dat even voor me doen, terwijl ze gewoon op de bank ligt
De telefoon opnemen is al teveel voor haar (niet) en de afstandsbediening pakken wil ze ook niet, moeten wij ook doen, wordt ze ook boos

En toch accepteren we dat van haar. Omdat WIJ weten dat ze dat niet anders kan.



WIJ WEL !

Vreemde ogen dwingen en die kunnen nog wel wat voor elkaar krijgen. Maar bij ons kost het heel veel moeite om haar wat te laten doen wat ze niet wil.

Voor wie is het moeilijker ?

Voor haar of ons ????

Ik weet het niet.

Ik weet wel dat het voor ons soms niet meer houdbaar is.
Maar in haar hoofd kijken kan ik niet. Want ik weet wel, dat ze vaak over zm nadenkt. En daar zijn we zo bang voor dat we veel accepteren.

Wat zal er echt in haar hoofd rondgaan ?

Veel meer dan wij denken.

Maar eerlijk gezegd, ben ik blij dat ik het ooit zal weten.

Kay loves mum

Geen opmerkingen:

Een reactie posten