Waarom bemoeit mijn familie zich steeds met mijn moeder ?

Onze familie, je kunt er niet zonder en ook niet mét.

Zoals mijn familie zich met mijn moeder en ons gezin bemoeid word ik gek van.

Misschien wel goed bedoelt, maar op de verkeerde manier.
ZIJ leven niet 24 uur, 7 dagen per week met mijn moeder.
ZIJ weten niet hoe het echt is met mijn moeder.
Ik begrijp wel dat het moeilijk is met mijn moeder.

Mensen herinneren mijn moeder zich als vroeger, maar diegene is ze niet meer.
Ook is mijn moeder zó intelligent dat ze iedereen om kan praten. En dat hebben ze niet door.
Dokters, familie, vrienden, ze praat iedereen omver.
Het is ook niet zo dat ze liegt, maar ze spreekt niet altijd hoe het echt ís.

Dat weet ze namelijk niet meer. Ze heeft haar eigen waarheid.
En dat is niet erg.

Maar mijn vader en ik worden er vaak op aangekeken als we op onze manier met mijn moeder omgaan.
Alleen maar bv. als we haar verbeteren in wat ze zegt.

En soms krijgt mijn vader op zijn kop van mensen, zoals bv de buurvrouw en tantes, die ons dan even komen vertellen hoe het zit.

Maar zij weten niet hoe het zit.
Dan heeft mijn moeder weer wat verteld wat niet waar is.
En dan krijgen wij weer gezeur hierover.

Het is jammer dat ik hier geen voorbeelden kan geven. Maar stel je voor dat iemand zich herkent. Dan worden ze óók weer kwaad en geirriteerd.
Gelukkig zitten deze mensen toch niet op internet en lezen het dan niet.
Maar ik wil deze mensen ook niet voor hun hoofd stoten.
Ze bedoelen het namelijk wel goed.

Dit log is dus eigenlijk wel ingewikkeld.

Afgelopen weekend vertelde een tante mij dat wij mijn moeder eens los moesten laten.
Ehm.

Omdat we zoveel bij haar zijn en voor haar doen.
Maar, we hebben geen keus.
We houden van haar.

Maar eerlijk gezegd snapte ik er niks van wat ze zei.

Maar goed. Wij hebben de ervaring van 1988 tot en met nu.
Dus, dan weten we toch wel hoe we met haar om moeten gaan ?
Artsen genoeg waar mijn vader en ik samen naartoe gaan.
Waar we samen met mijn moeder en de artsen overleggen, én mijn moeder natuurlijk, grin, die het gelijk alweer vergeten is.

Kunnen anderen ons niet gewoon respecteren zoals wij met onze moeder omgaan ?
Dat we het binnen ons gezin houden ?
Dat we heus wel naar ze willen luisteren als ze echte raad geven ?
Dat zij steunen als het mogelijk is ?

Maar dat wij overleg genoeg hebben met 'deskundigen' ?

Ons gezin

samen

Dus, wát doen we dan fout ?

Nou ja,

ik wijd er ook maar niet meer over uit.
Ik vind het zelf al ingewikkeld genoeg.

Kaylah

De dag dat mijn moeders leven opnieuw gered werd

Vandaag is het 5 mei, en precies 10 jaar geleden, in 2004 is mijn moeder geopereerd aan een bypass in haar hoofd. De operatie die haar leven redde. In 1988 heeft ze een dubbele hersenbloeding gehad door een aneurysma en daarvan is ze geopereerd waarbij er clips op haar bloedvat zijn gezet. Na de operatie is de aneurysma weer gegroeid. Dit wisten we in 1988 ook al. Ze werd om de zoveel tijd weer gecontroleerd en uiteindelijk werd in 1991 gezegd dat ze met spoed geopereerd zou moeten worden. Echter dit wilde ze niet en ze was ontzettend bang. Er is toen besloten dat ze eerst weer allerlei onderzoeken moest ondergaan óf ze eigenlijk wel geopereerd kón worden. Dat was namelijk ook nog niet zeker. Uiteindelijk bleek dat ze geopereerd kon worden maar dat het nog niet nodig was. Ze was hartstikke blij toen.