vrijdag 8 maart 2013

Verbrande vissticks gehad


Verbrande vissticks gehad


Donderdag 7 maart

Ja het was weer zover. Mijn ouders waren eten aan het koken. En mijn vader ging even zitten. Hij zei, 'Ga maar even kijken'.
Nog geen 2 minuten later waren de vissticks verbrand.

Zo moeten ze eruit zien.



Maar bij ons waren ze zwart.

Ja, mijn moeder zet het vuur dan zo hoog op dat het eten verbrand. En dat gebeurd erg vaak.
Dat kan ze niet meer. We zeggen er heel vaak wat van. Maar omdat ze hersenletsel heeft zal ze het niet begrijpen. Het wil niet meer blijven zitten.

Op de dagbesteding doet ze ook aan eten koken. Maar onder begeleiding en met een hele groep. Dat vindt ze heel leuk.
Ik weet nog dat ze de eerste keer zei toen ze aan het kijken was geweest. 'Hiet ga ik nooit heen'. En nu vindt ze het geweldig.

Dus we moeten erg opletten wat ze doet met eten koken. Hoe vaak we al niet verbrande dingen hebben gehad.
Maar dat is haar schuld niet.
Zij kan er ook niks aan doen.

Vroeger was ze ook al geen keukenprinces. Toen hadden we ook al vaan verbrande aardappelen enzo. Maar ik ben nog een graadje erger.

Maar bij haar komt het door haar NAH.

Heel triest en we worden er zelf ook verdrietig van.
En ze ziet het zelf ook niet. Ze ziet niet eens dat ze zwart zijn. Toen ging mijn pa maar vissticks voor me maken maar die waren nog niet ontdooid en waren erg slap. Grrrr. Gruwel om te eten, haha.

Echter we maken er maar grapjes over.

Zoals:

Dan wordt er aan mijn nichtje gevraagd op school om de kleuren te leren: 'Welke kleur hebben vissticks ?'.
En dat zij dan zegt: 'Zwart'. In plaats van oranje.

LOL.

Maar pijnlijk.

Want ze wordt er misschien wel verdrietig over maar wij kunnen het niet aan haar merken. We weten niet wat er in haar omgaat.
En om maar door te gaan met deze dingen moeten we wel grapjes maken want anders gaan wij er ook aan onder door.

Maar ik hou wel van je ma, sure.

Lfs, Kay.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten