Aangezien ik dit niet gelijk heb opgeschreven moet ik flink terugdenken wat er allemaal gebeurde en dat was niet niks.
Mijn vader had dus de dokter gebeld maar het duurde heel lang voordat hij kwam. En ze lag maar in coma. Ze was niet aanspreekbaar. En ze reageerde ook niet meer op pijnprikkels.
Aangezien wij na 10 minuten al de ambulance mogen bellen en wij meestal wat langer wachten, wilden wij wachten tot 20 minuten. Maar mijn vader zei na 15 minuten dat ik maar moest bellen.
Dus wij gebeld en de ambulance was onderweg.
Ik de huisarts gebeld om te zeggen dat wij alvast de ambulance gebeld hadden.
'Maar hij is al onderweg', Wordt er dan gezegd.
Ja, maar waar blijft hij dan ?
Ondertussen heeft het zo'n half uur geduurd of langer voordat hij kwam. En gelukkig kwam de ambulance wel op tijd. Met gillende sirenes totdat ze in onze straat komen. Dus dan staan wij al buiten te wachten. Nou ja, mijn vader dan. Ik blijf meestal bij mijn moeder aangezien mijn vader er niet goed tegen kan.
Het is ook niet niks als je je partner zo helemaal in coma ziet liggen.
En je niet weet wat er aan de hand is.
Dan gaan ze controles doen. Maar ik weet niet meer precies wat want het is al zo lang geleden. Meestal bloeddruk en glucose. En oefeningen. maar die doe ik meestal zelf al. Want ik weet precies welke oefeningen ze met haar doen na jarenlang toekijken.
Maar dat kan alleen maar als ze aanspreekbaar is en overeind kan komen. Maar dat kon ze nu niet.
Tegenwoordig neem ik de camera ook mee en zet hem aan zodat we bewijs hebben wat er allemaal gebeurde.
Dus ik heb 20 minuten mijn camera aangehad totdat mijn batterij ophield. En daarna nog mijn andere camera ook 20 minuten. Dus dat is zowiezo al 40 minuten en dan nog de tijd die daarvoor aan voorafging.
Toen eindelijk de huisarts kwam was hij pissig dat wij de ambulance gebeld hadden en vooral tegen mij. Ik kan ook niet met hem opschieten.
Ook zei ik dat ik haar zelfs met een pijnprikkel niet uit haar coma kon krijgen en dat ik dat vaak geprobeerd had. Waarop hij zei dat ik dat ook helemaal niet moet doen.
Hoezo ? Is hij opeens neuroloog geworden ofzo ?
Meestal wordt er gezegd dat ik haar maar uit de aanval moet halen en dat lukt me meestal ook.
Maar om dan zo te keer te gaan tegen mij is niet normaal. Mijn vader heeft later buiten ook gezegd dat hij heeft gezegd dat ik de ambulance moest bellen.
Maar komt hij dan terug om excuses aan te bieden ? Nee.
Om 17:11 uur kwam ze weer een beetje bij.
Dus is ze tussen een uur en anderhalf uur buiten westen geweest.
Na een tijdje ging het weer wat beter. Maar wij wilden het liefste dat ze naar het ziekenhuis ging. Want dit is niet normaal en dit hadden we nog nooit meegemaakt.
Ik vond de ambulancemedewerkers deze keer ook niet zo doortastend. Wij hebben andere meegemaakt en die waren toch veel beter.
's avonds toen wij alsnog in het ziekenhuis kwamen kwam ik die ene weer tegen en ik hoop dat hij mij gezien heeft. Dat ze alsnog een fout hebben gemaakt. Door haar NIET mee te nemen.
Want de huisarts ging weg. En nog geen 3 kwartier later ging het helemaal mis.
Mijn vader zou die avond weg en ik ook. Maar dat vonden we niet zo'n goed idee. Aangezien wij ervaring genoeg hebben om te weten dat ze dan niet alleen kan blijven.
Met de huisarts overlegd en mijn vader zou weg en steeds bellen en ik zou bij mijn moeder blijven.
Ondertussen mijn tante afgebeld dat mijn moeder niet komen kon. Waarop zij zei dat ze zelf wel even langskwam.
Mijn vader was nog geen 20 minuten weg en het ging mis.
Ze begon te trillen en had een epilepsie-aanval. Ik had al snel door dat dit niet een gewone epilepsie-aanval was en belde mijn vader gelijk.
In eerste instantie dacht ik dat mijn vader wel weg kon blijven maar mijn vader zei dat hij er gelijk aankwam.
Ondertussen ging ik snel de doktersdienst bellen. Die ging overleggen. Of ze weer lang moesten komen of de ambulance bellen.
Mijn vader kwam heel snel. En we besloten om mijn tante maar af te bellen. Maar ze bleek al onderweg te zijn. Ja dat kan je er net niet bij hebben.
Ondertussen was mijn tante ook al gearriveerd.
Verder op deel 4
Kay. ♥
Geen opmerkingen:
Een reactie posten