Mijn moeder steeds zo opstandig

Nieuw log

En we wéten dat ze er niks aan kan doen.

Maar tóch is het super irritant als we steeds met een opstandige volwassene te doen hebben.

Mijn vader en ik zijn al meer dan een week verkouden. En mijn vader voelt zich echt niet goed. Daar kan mijn moeder echt helemaal niet tegen.

Dan krijgt ze klachten, overal last van.

Vorige week hebben we ook weer de huisarts nog om half 5 's avonds moeten bellen.
Ik kwam daar tegen half 5 en bleek dat haar mond weer scheef hing en praten nauwelijks ging.
Toch kon ze nog wel naar de wc dus dat is alweer belangrijk.

Maar toen bleek ook dat ze dus al een hele tijd last op de borst had.

En aangezien wij dit al een paar keer hebben meegemaakt moet er toch maar een dokter komen.
Aangezien ook nooit duidelijk verteld waar ze last van heeft.
Meestal kunnen we dat wel inschatten, maar deze keer niet.
Haar ECG is ook al niet goed, waardoor we al 2 x het afgelopen half jaar met de ambulance naar het ziekenhuis hebben moeten aan.

Dus de visite van 's avonds heb ik maar afgebeld. Ze gaat op die dag altijd 's avonds naar familie toe.
En logisch dat ze vroegen of ik na die tijd even wou bellen hoe het afgelopen was.
Nou dan kan je geloven dat ik daar niet op zit te wachten.
Ik begrijp wel dat ze willen weten wat er aan de hand is.
Maar dan hebben we alleen oog voor haar en om dan ons nog ons om anderen te zorgen daar hebben we dan geen energie meer voor.

Dus na 5 uur kwam hij dan.
Haar eigen huisarts. De enige waar ze nog wel eens naar luisteren wil.

Toen bleek dat ze al vanaf 2 uur van haar borst last had.
Hij heeft haar gerustgesteld en zei dat ze wss ook wel last van verkoudheid had (niet dus) en dat ze wss last van haar spieren had waarmee ze ademhaalde.

Maja, maakt niet uit. We waren gerustgesteld.

Met haar was het snel beter maar mijn vader en ik bleven maar verkouden.
Waardoor ze steeds opstandig blijft.
Dan wil ze hier heen en wil ze daar heen.
Maar mijn vader wil thuisblijven omdat hij zich niet goed voelt.

Zo ook vanavond.
Weer de visite avond, (nou ja dat is vaker zo) maar nu weer naar dezelfde familie.

Het is gewoonlijk dat ze daar om 19.00 uur verwacht wordt. En iedere week zit ze weer lang van tevoren al te zeuren.
Om 17.00 begint het al. Zenuwen ofzo, ik weet het niet.

En continu, 'Waar is je vader. ligt hij op bed ?'
'Ja, zoals iedere avond'.
En weer onderaan de trap staan.
'Waar ben je ?'

Ik blijf dus maar zeggen dat hij zoals iedere avond even op bed ligt en dat hij vanzelf weer beneden komt.
En ik vanavond ook maar gezegd dat ze dat iedere keer doet.
En dat ze dat niet hoeft te doen want hij komt wel.

Toen ging ze naar de wc en stond al om half 7 klaar met schoenen aan en jas aan om weg te gaan.
'Dan ga ik wel lopen'.
'Nee, je hoeft niet te lopen, hij brengt je wel'
'Maar ik moet nu weg'
5 minuten met de auto.

En zo gaat het vrijwel iedere week.

En dan pissig op de bank gaan zitten.

Terwijl we iedere keer om kwart voor 7 weggaan. Dan is ze precies op tijd, en nog te vroeg.

Op een gegeven moment verliezen we echt ons geduld en wordt ze daar weer kwaad om.
Ik ben altijd bang dat ze een keer zelfmoord pleegt omdat ze denkt dat we steeds tegen haar zijn. Maar dat is niet zo.
We beschermen haar steeds.
Heel moeilijk.

En vóór 7 uur is ze gewoon nog niet welkom daar.
'Ik ben daar wel welkom zo vroeg'.
'Nee, dat is vaker gezegd dat je daar pas om 7 uur terecht kan'.

Eindelijk op weg. Is ze nog steeds kwaad.
Daar ben ik maar even op de bank gaan zitten tv kijken en mijn oom maar zeggen, 'Je moeder is niet dom hoor !'
Dat weet ik ook wel.

Halloooooooooooo, ze heeft een IQ van 144.

Pff, moe wordt je daarvan.
Waarop ik zei dat ze vrijwel iedere week al om half 7 aangekleed en al klaarstaat.

Toen was hij ook stil.

Ik begrijp wel dat mensen die niet continu bij haar zijn het niet begrijpen. En gelukkig maar ook.
Want zo houdt ze nog haar waardigheid.
Iedereen verdiend waardigheid.

Alleen worden we er soms wel moe van.

Tot volgende week.
Dan hetzelfde weer.

Maar, we houden wel van haar.
Daarom accepteren we zoveel van haar.


Kay.